ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ… ΠΕΡΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ…

Του Γιώργου Νούτσου

… τελικά οφείλουμε να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στην κρίση μας για πρόσωπα και γεγονότα. Γιατί συχνά έρχεται στιγμή, που αντιλαμβανόμαστε με τρόπο ιδιαίτερα έντονο, πόσο λανθασμένα, περίεργα και εξωλογικά λειτουργήσαμε στο παρελθόν, όντες μέλη ενός συστήματος, χωρίς ποτέ να κάνουμε τον κόπο να αναλογιστούμε, αν τελικά, ορθά πράτταμε τότε κι αν αυτές οι πράξεις μας, είχαν πέρασμα και άγγιζαν κι όλους τους άλλους, που μπορεί από έξω, να είχαν μια άλλη αντίληψη για τα πράγματα….

Παίρνω σαν αφορμή για τις σκέψεις μου αυτές την επίσκεψη του κου Μητσοτάκη στα Γρεβενά και τις εικόνες που όλως τυχαίως αντίκρισα, καθώς βρέθηκα για δουλειά στο κέντρο της πόλης κι έπεσα επάνω στον ίδιο και στην κουστωδία των ανθρώπων που τον συνόδευαν…

Προκαταβολικά να πω, πως τόσο ο ίδιος , όπως και πολλοί από αυτούς που ήταν μαζί του, μου είναι εξαιρετικά συμπαθείς και με πολλούς από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του, βρεθήκαμε κι εξακολουθούμε να είμαστε πολύ κοντά, μέσα από την ενασχόλησή μας με τα κοινά τα προηγούμενα χρόνια …

Η ΔΕΞΙΑ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΕΧΕΙ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ..!

Του Γιώργου Νούτσου

Κοντά 300 "πεφωτισμένοι" προμοτάρουν, την κυβέρνηση και υπογράφουν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών ! Υπογράφουν σε ένα κείμενο, που σε τίποτα δεν διαφέρει απο τις επίσημες προπαγανδιστικές ανακοινώσεις του Μαξίμου και τίποτα παραπάνω δεν κάνει από το να αναπαράγει την κομματική και κυβερνητική προπαγάνδα του Σύριζα, με τον μανδύα ασφαλώς, των "πεφωτισμένων" υπογραφών τους, άρα με την δήθεν αυθεντία και βαρύτητα της "προικισμένης" διανόησης και πολιτισμικής εμβάθυνσης, που νομοτελειακά τον ακολουθεί !!!

Είναι όμως έτσι; Αρκεί κανεις να διαβάσει την κατάπτυστη ανοιχτή επιστολή, για να αντιληφθεί την καμουφλαρισμένη αλήθεια...

ΓΙΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ ΠΑΤΕΡΑ ;

Του Γιώργου Νούτσου

«Μια εικόνα χίλιες λέξεις συνηθίζουμε να λέμε»... Και η συγκεκριμένη φωτογραφία, είναι ο αψευδής μάρτυρας, που απόλυτα πιστοποιεί την αλήθεια της παραπάνω ρήσης.

Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε δυο χαρούμενα παιδιά. Φαίνονται ευτυχείς και προφανώς είναι. Διασκεδάζουν και δεν έχουν πρόβλημα να το δείξουν. Ζουν την δική τους ονειρική πραγματικότητα και το διαλαλούν…

Λέει όμως κάθε εικόνα την αλήθεια; Ή για το θέσω αλλιώς, εκφράζει αυτή η πρόδηλη χαρά και την αίσθηση όσων έχουν την ευκαιρία τη συγκεκριμένη στιγμή να την βλέπουν;

Βρισκόμαστε θαρρώ μπροστά σε μια κραυγαλέα παραδοξότητα. Ενώ θα έπρεπε η χαρά από την θέασή της, να διαπερνά τα «τείχη» και να κατακλύζει με την ίδια ένταση αυτούς που την βλέπουν, εδώ… βιώνουμε ακριβώς το αντίθετο…

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ UBER ALLES

Του Γιώργου Νούτσου

Μας ταλαιπωρεί δεκαετίες. Οι κομίζοντες λύσεις στη φαρέτρα τους σημερινοί κυβερνώντες, μιλάνε για ιστορική ευκαιρία. Το «Μακεδονικό» οφείλει να λυθεί εδώ και τώρα με υποτιθέμενες αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Όμως, αυτοί που δίνουμε ή έστω καλούμαστε να δώσουμε, είμαστε εμείς κι όχι εκείνοι που εδώ και λίγες δεκαετίες καπηλεύονται ιστορία, γλώσσα και ταυτότητα, αναζητώντας τρόπο να συσπειρώσουν το πολυεθνικό μωσαικό τους και να παραμείνουν ζωντανοί. Παρ όλα αυτά, είναι αυτοί οι ίδιοι, που χωρίς κανέναν ενδοιασμό προαποφάσισαν να θέσουν στην κρίση του κυρίαρχου λαού τους, υπό μορφή δημοψηφίσματος, όποια απόφαση επεξεργαστούν και καταλήξουν οι πολιτικοί των δύο χωρών. Το μέγα ερώτημα που γεννάται λοιπόν, είναι γιατί δεν κάνουν το ίδιο και οι δικοί μας πολιτικοί; Γιατί αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι, οποιαδήποτε κουβέντα για παραπομπή της τελικής απόφασης τους στον δικό μας κυρίαρχο λαό;

Οι απαντήσεις φαντάζουν και είναι πασιφανείς...