ΤΟΛΜΑΜΕ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Του Γιώργου Νούτσου

Έχω την αίσθηση, πως περάσαμε πια στην εποχή των καθαρών θέσεων.

Οι πολίτες απογοητευμένοι από τα τερτίπια των πρωταγωνιστών της Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής, στρέφονται με ελπίδα στην Αυτοδιοίκηση, αναζητώντας στους υποψηφίους - Δημάρχους και συμβούλους - τον αντίποδα σε όσα μέσα από την πολύχρονη τριβή τους με την πολιτική σκηνή, τους αποξένωσαν ...

Αναζητούν αλήθειες, τόλμη, αποτελεσματικότητα και ανθρωπιά.

Και είναι τιμή για έναν υποψήφιο με παρρησία να τοποθετείται και να εκθέτει τον εαυτό του στην βάσανο της κρίσης των πολιτών.

ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΜΕ ΘΥΜΑΤΑ… ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Του Γιώργου Νούτσου

Το ό,τι θα «αναγκαζόμουν» να επικαλεστώ τον Κάρλ Μαρξ και τα γραφόμενά του στο ''Κεφάλαιο'', όπου έγραψε, πως ... « Θα 'ρθει η εποχή όπου όλα πλέον, η φροντίδα, η αγάπη, το χαμόγελο, η ευαισθησία, θα 'ναι αντικείμενο αγοραπωλησίας… σε ό,τι αφορά τα παιδιά, η εποχή αυτή ήρθε », ίσως κι εγώ να μην το φανταζόμουν ποτέ !

Να όμως που ο καιρός ήρθε κι αναγνωρίζω στη σκέψη του την τρομερή ικανότητα να διαβλέπει με ακρίβεια όσα θα συνέβαιναν σχεδόν δυο αιώνες μετά, καθώς κοσμογονικά ζούμε την επαλήθευση των προρρήσεών του.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ…ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Του Γιώργου Νούτσου

Οι Γάλλοι και ο Μακρόν εξακολουθούν να μας εκπλήσσουν αρνητικά.

Γονέας 1 και Γονέας 2 λοιπόν ! Τόσο απλά.

Έτσι αποφάσισαν πως πρέπει να αποκαλούνται από δω και πέρα οι γονείς ενός παιδιού, βάζοντας κι άλλο νερό στην μυλόπετρα της Παγκοσμιοποίησης και των Νεοταξικών επιλογών τους, όπου, δεν έχουν θέση έννοιες, όπως Κράτος, Θρησκεία, Οικογένεια και οτιδήποτε μέχρι σήμερα, αποτελούσε ανάχωμα στις δήθεν προοδευτικές προσεγγίσεις τους.

Φτάνουμε λοιπόν έτσι, σιγά σιγά, στην φασιστική και εκ των πραγμάτων απορριπτέα λογική, το δίκαιο και οι επιλογές των μειοψηφιών να γίνονται κανόνας προς επιβολή… καταναγκαστικά να επιβάλλονται…

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ…ΟΤΑΝ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΤΗ ΦΙΜΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Του Γιώργου Νούτσου

Είναι γνωστό πως ένα νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις... όπως σχεδόν όλα τα πράγματα ! Ακούγοντας από χτες στα ΜΜΕ και με αφορμή το ζήτημα της Συνταγματικής Αναθεώρησης, να εκφράζεται από όλους προς όλους η προτροπή για πολιτική και κομματική ομοθυμία και πως δήθεν σ ένα τόσο σοβαρό θέμα, δεν αρμόζει η κομματική οξύτητα, με την πολιτική συναίνεση να προβάλλεται ως η μόνη αρμόζουσα συμπεριφορά, αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό ο άκρατος υποκειμενισμός, άρα και η ιδιοτέλεια, με την οποία ερμηνεύουμε κάθε φορά μια λέξη ή μια φράση.

"Πολιτική συναίνεση" ! Ακούγεται όμορφα, το περιεχόμενό της όμως δυστυχώς αναζητείται.

Μιλάει για πολιτική συναίνεση η κυβέρνηση, ζητώντας από την Αξιωματική Αντιπολίτευση να συναινέσει στις προτάσεις της για τις προτεινόμενες αλλαγές στο Σύνταγμα μας... Το ίδιο πράττει και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, εγκαλώντας την Κυβέρνηση που δεν ομοφωνεί με τις δικές της προτάσεις....

Τελικά ποιός είναι αυτός που δεν συναινεί πολιτικά ;;;