ΔΗΜΟΣ ΒΑΣΙΛΙΤΣΑΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ

Του Γιώργου Νούτσου*

Βιώνοντας το θεσμικό αυτοδιοικητικό πείραμα του Κλεισθένη στα Γρεβενά, θα μπορούσα χωρίς ενδοιασμό, να το χαρακτηρίσω αποτυχημένο. Όχι οριστικά καταδικασμένο όμως, καθώς επιδέχεται διορθωτικών κινήσεων, με σημαντικότερη την θεσμοθέτηση του αναγκαίου τρίτου ορεινού δήμου, του ΔΗΜΟΥ ΒΑΣΙΛΙΤΣΑΣ.

Ήμουν από τους λίγους, που από την πρώτη στιγμή, στα πλαίσια του δημοσίου διαλόγου για τον «Καλλισθένη», είχα με αρθρογραφία μου ταχθεί υπέρ της λογικής των τεσσάρων, στην χείριστη δε των περιπτώσεων, των τριών δήμων στην Περιφερειακή Ενότητα Γρεβενών

Ούτε εγώ, ούτε όσοι είχαν τότε ταχθεί υπέρ της άποψης αυτής εισακουστήκαμε. Πρυτάνευσαν οι κεντρικές κομματικές γραμμές, που εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, λειτούργησαν μονολιθικά και δεν έλαβαν υπόψη τους τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες, με αποτέλεσμα τη δημιουργία σε αρκετές περιπτώσεις «αυτοδιοικητικών τερατουργημάτων», ανελαστικών και αναποτελεσματικών, με κύριους αποδέκτες των αρνητικών αποτελεσμάτων τον εκάστοτε τόπο και τους κατοίκους του.