ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ... Ο ΑΠΟΗΧΟΣ ΜΙΑΣ “ΗΤΤΑΣ”

 Του Γιώργου Νούτσου

      Σχεδόν δυόμιση μήνες έχουν περάσει από τη δεύτερη Κυριακή των Δημοτικών εκλογών. Χρόνος ικανός για να κατακαθίσει ο κουρνιαχτός και να καταλαγιάσει ο εκκωφαντικός θόρυβος, από ένα αποτέλεσμα, αν μη τι άλλο, μη αναμενόμενο. Χρόνος εξίσου ικανός για να αμβληθούν τα πάθη, που φυσιολογικά κάθε ήττα, μεγάλη ή μικρή, γεννάει, όπως και για να αναζητηθούν οι αιτίες και οι υπαίτιοι, που με τις συμπεριφορές τους συνέβαλαν στο να διαμορφωθεί αυτό το αποτέλεσμα. Η ελλιπής δημόσια παρουσία μου όλο αυτό το διάστημα, δεν ήταν αποτέλεσμα της καθ όλα, πιστεύω, δικαιολογημένης πικρίας μου, αλλά μια απόλυτα συνειδητή ελλιπής παρουσία, που είχε κύρια να κάνει με τη θέλησή μου, να προχωρήσω μαζί με τους συνεργάτες μου, σε μια αποτίμηση των όσων έγιναν με νηφαλιότητα, σωφροσύνη και ρεαλισμό.

 Σήμερα, θέλω μ αυτό μου το άρθρο, να απευθυνθώ σε όσους πίστεψαν σε μας και στον αγώνα που δώσαμε. Σε όσους αγωνίστηκαν μαζί μας, χωρίς δόλο και υστεροβουλία. Σε όσους αφιέρωσαν ψυχή και καρδιά για να κερδισθεί αυτή η μάχη. Στις νέες και στους νέους, στις γυναίκες και στους άντρες, στον απλό πολίτη, που δάκρυσαν μαζί μας. Θέλω λοιπόν, σ όλους αυτούς να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί μας εμπιστεύτηκαν, μας βοήθησαν, μας συμπαραστάθηκαν.

 Θέλω, όμως, να απευθυνθώ και σε όλους εκείνους, που επέλεξαν να μείνουν μακριά μας. Είτε γιατί δεν τους πείσαμε για τις ικανότητες και τις αγαθές μας προθέσεις, είτε γιατί δεν τους πλησιάσαμε στο βαθμό που θα έπρεπε, είτε γιατί δεν τους δώσαμε αυτά που προσδοκούσαν, είτε τέλος γιατί, πιεσμένοι από τις καθ όλα κατανοητές ανάγκες της καθημερινότητάς τους, λιποψύχησαν, δείλιασαν, υποτάχτηκαν, υπέκυψαν τελικά, στους άνομους εκβιασμούς και τις  μεθοδεύσεις των πολιτικών μας αντιπάλων. Σε όλους τους παραπάνω, λοιπόν, θέλω να πω πως τίποτα δεν τους καταλογίζω, τίποτα δεν μας χωρίζει, τίποτα δεν τέλειωσε. Πως η δική τους άρνηση αποτελεί για μένα μία - ακόμα μεγαλύτερη – π ρ ό κ λ η σ η, για αυτογνωσία και αυτοκριτική, για αναγνώριση σφαλμάτων και λαθών, για περισσότερη προσπάθεια και  εντονότερη παρουσία. Είμαι σίγουρος, πως μέσα από μια τέτοια πορεία, θα βρεθούν σημεία προσέγγισης και επαφής, σημεία συνεννόησης και αλληλουποστήριξης, όταν κάποια άλλη φορά...χρειαστεί ίσως να “ξανασυναντηθούμε”.

 Θέλω, τέλος, να απευθυνθώ και σε κάποιους, ευτυχώς λίγους, πολιτικούς παράγοντες του πολιτικού χώρου της ΝΔ - που επίσημα στήριξε την προσπάθειά μας - για να τους πω, πως αν κάτι έλειψε και εξακολουθεί χρόνια τώρα να λείπει από το χώρο μας, είναι ακριβώς η ειλικρίνεια και η διάθεση για συνύπαρξη και συνεισφορά. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως μπορούμε ό λ ο ι να συνυπάρξουμε σ αυτό το χώρο. Πως για όλους υπάρχει πεδίο δράσης και προσφοράς. Έχουμε, όμως χρέος να αντιληφθούμε, πως πραγματική συνεισφορά στο χώρο και στην παράταξη είναι αυτή, που εδράζεται στον υγιή ανταγωνισμό των στελεχών και στην επικράτηση του καλύτερου κι όχι αυτή που στοχεύει στην αποψίλωση των “αντιπάλων” μας με άνομα και ανήθικα μέσα. Την τελική κατάταξη, έτσι κι αλλιώς, θα την κάνει η ίδια η κοινωνία. Είναι δυστύχημα το γεγονός, πως αυτή η βασική αρχή ουδέποτε τηρήθηκε, τουλάχιστον τα 16 τελευταία χρόνια. Αποτέλεσμα... να ψάχνουμε κάθε φορά στα ερείπια ενός χαμένου αγώνα, αναζητώντας το πως και το γιατί. Η απόφαση ενός πειθαρχικού οργάνου και η επιβολή κάποιας ποινής σίγουρα δε λύνει το πρόβλημα  Αμβλύνει, ίσως τη συσσωρευμένη πικρία και αγανάκτηση του απλού και άδολου αγωνιστή, σε κανένα όμως βαθμό δεν αποκαθιστά το διασαλευμένο “περί δικαίου αίσθημα” της τοπικής μας κοινωνίας.

 Θεωρώ περιττό να αναφερθώ διεξοδικά και σε μάκρος σε όσα καθημερινά λέγονται και καταγγέλλονται “πεζοδρομιακά”, αναφορικά με τις αιτίες της ήττας μας. Είναι σίγουρο, πως κάποια από αυτά και βάση έχουν και πιθανώς να έχουν συμβεί. Όμως, “αλήθειες”, που διακινούνται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ και γίνονται, με απίστευτη ευκολία, αποδεκτές από παράγοντες της φιλελεύθερης παράταξης και που φέρνουν τον επικεφαλής της Δημοτικής προσπάθειας, δηλαδή εμένα, να ξεπουλά την εκλογική μάχη, στο βωμό άνομων επαγγελματικών στόχων, μόνο θυμηδία, γέλιο, αλλά και οργή προκαλούν. Όχι τόσο για τους εμπνευστές του σχεδίου, όσο για όσους δόλια και αβασάνιστα το υιοθετούν και στη συνέχεια το διασπείρουν και το επαναλαμβάνουν. Το είπα πιο πριν, θέλω και τώρα να το επαναλάβω. Κριτής όλων μας είναι ο απλός πολίτης. Ο άνθρωπος της δουλειάς, του μεροκάματου και του μόχθου. Η νέα και ο νέος. Ο επαγγελματίας και ο συνταξιούχος. Είστε όλοι εσείς, με τους οποίους κ α θ η μ ε ρ ι ν ά  και όχι μόνο προεκλογικά, συναντιόμαστε. Που έχετε έτσι τη δυνατότητα κάθε στιγμή να μας κρίνετε.

 Εγώ, φίλες και φίλοι, σε εσάς απευθύνομαι γιατί εσάς εμπιστεύομαι. Σίγουρα, ο δρόμος της αλήθειας και της ειλικρίνειας είναι ένας δύσκολος δρόμος. Πιστεύω, όμως, πως είναι ο μόνος που μπορούμε  να ακολουθήσουμε, αν θέλουμε να δούμε κάτι να αλλάζει επιτέλους σ αυτό τον τόπο...

 Εύχομαι σε όλους σας Καλή Χρονιά...